kruczeć

kruczeć
kruczeć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. nos ndk VIa, kruczećczy, kruczećczało {{/stl_8}}{{stl_7}}'wydawać nieświadomie, spowodowany zwykle głodem, odgłos': {{/stl_7}}{{stl_10}}Komuś kruczy w brzuchu, w żołądku. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • kruczeć — ndk VIIb, kruczećczy, kruczećczało 1. «wydawać charakterystyczny odgłos spowodowany najczęściej głodem; burczeć» Kruczy komuś w żołądku, w kiszkach, w brzuchu. 2. → krukać …   Słownik języka polskiego

  • крук — род. п. а ворон , южн., зап., укр., блр. крук, укр. крукати каркать , болг. крукам ворчу, мурлычу , чеш. kručeti клохтать, ворковать (Голуб 119), польск. kruk ворон , krukac каркать , kruczec ворчать . Родственно лит. kraũkti, kraukiù,… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • burczeć — ndk VIIb, burczećczę, burczećczysz, burcz, burczećczał, burczećczeli 1. częściej nieos. pot. «o brzuchu, kiszkach: wydawać charakterystyczny dźwięk, spowodowany zwykle głodem, zaburzeniami w trawieniu; kruczeć» Burczy komuś w brzuchu (z głodu). 2 …   Słownik języka polskiego

  • kruczenie — n I rzecz. od kruczeć …   Słownik języka polskiego

  • krukać — ndk I, krukaćka, krukaćają, krukaćał «o żurawiach: wydawać charakterystyczny dla nich głos; kruczeć» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”